Een nieuwe fase is gestart met de verjaardag van Christian. De overgang was nogal abrupt voor ons allemaal maar het gaat inmiddels goed.

Christian was jarig in de herfstvakantie, hij viel dus met zijn neus in de boter. Daarom was er ook nog tijd om leuke dingen te doen en hadden we een bescheiden feestje. Met twee vriendjes en hun moeders.

Na zijn verjaardag werd onze leiding vervangen, na een akkefietje vorig jaar bleek dat er nog een koude leiding vanaf de waterput het huis in liep. Geen man overboord maar wel tijd om eens op te lossen. Samen met nog een aantal punten hadden we een hele lijst. Zoals de riolering en aansluiting van het fonteintje in de wc, de douche die te warm stond permanent en een lekkende kraan in de badkamer. Alles is nu weer goed en de straat ligt ook al weer dicht met dank aan Bart.

Vorig jaar hadden we ons aangemeld voor een moestuin bij de tuindersvereniging de Volharding. Tegen december kregen we bericht dat we aan de beurt waren en konden we kiezen uit 3 tuinen.

We kozen voor de tuin midden in het complex gelegen met een vrijwel nieuwe kas en een oude perenboom erop. Na de vakantie in Wales hadden we volop ideeën na inspiratie op te hebben gedaan in de botanische tuin aldaar.

Na eerst de tuin te hebben omgespit was het nu tijd om alles langzaamaan uit te planten. We begonnen met aalbessenstruiken en aardbeien, aardappelen en de eerste bonen. Ook vonden we een hele mooie Mirabellen boom bij de kweker. Die namen we mee met wat gedoe. Waarbij Jan en Christian op de fiets gingen en Marie-Anne en Marthe met de auto. Daar moest namelijk de boom ook in worden vervoerd. Het ging eigenlijk nauwelijks in onze Volvo station. De boom stak helemaal uit het raam.

De boom staat inmiddels op de tuin en doet het goed. We hebben vreselijk gelachen om Christian die op een ochtend vol bleef houden dat we een Bellenblaasboom hadden gepland, op de tuin. Toen hij ging uitleggen welke boom dat dan moest zijn duurde het even voor we doorhadden dat hij de MiraBELLENboom bedoelde.

Christian kletst er lekker op los, hij kan al echte verhalen vertellen en enthousiast uitleggen hoe je taart maakt. Gelukkig maakt zijn fantasie hele fantastische recepten, waarvan we ons wel afvragen of het echt lekker is. Echt enthousiast wordt hij van pannenkoeken en koffertjes (poffertjes) met een glaasje mennuk (melk).

 

Gelukkig is hij altijd enthousiast te krijgen om te helpen in de keuken en natuurlijk ontbreekt dan een schort niet bij de keuken outfit. Ook de koksmuts moet op het hoofd, want wie is anders de chef?? Van alles wordt gebakken en van alles wordt ook duidelijk verslag uitgebracht aan die mensen in het huishouden die zich niet in de keuken bevinden. Ze moeten namelijk wel weten wat er allemaal gebeurd en hoe het gemaakt moet worden. 

 

 

Naast de keuken worden ook de bouwmannen uitvoerig geobserveerd en als het kan heeft hij doorlopend het meetlint in zijn zak om van alles op te meteren (meten). Of er moet worden geboord, om van alles vast te zetten. Tot grote hilariteit van mijn collega’s riep Christian een keer dwars door een telefoongesprek heen: “hier wordt gewerkt mama, daar niet!” terwijl hij de boor nog maar eens in de kast dreef. Het kan maar duidelijk zijn.

Ook oplettend is hij onderweg, want als het regent dan neem je een paraplu mee (paraplu), en als we door een tunnel rijden dan roepen we “oehavanlezel”. Een beetje een combinatie van oeha en wie is de burgemeester van wezel. Het duurde wel even voordat we die verbastering doorhadden. 

’s Avonds bij het slapen gaan tot slot zetten we de deur op een klein papiertje (op een kiertje), anders is het te donker in de kamer van de kleine prins.