Christian kletst er lekker op los, hij kan al echte verhalen vertellen en enthousiast uitleggen hoe je taart maakt. Gelukkig maakt zijn fantasie hele fantastische recepten, waarvan we ons wel afvragen of het echt lekker is. Echt enthousiast wordt hij van pannenkoeken en koffertjes (poffertjes) met een glaasje mennuk (melk).

 

Gelukkig is hij altijd enthousiast te krijgen om te helpen in de keuken en natuurlijk ontbreekt dan een schort niet bij de keuken outfit. Ook de koksmuts moet op het hoofd, want wie is anders de chef?? Van alles wordt gebakken en van alles wordt ook duidelijk verslag uitgebracht aan die mensen in het huishouden die zich niet in de keuken bevinden. Ze moeten namelijk wel weten wat er allemaal gebeurd en hoe het gemaakt moet worden. 

 

 

Naast de keuken worden ook de bouwmannen uitvoerig geobserveerd en als het kan heeft hij doorlopend het meetlint in zijn zak om van alles op te meteren (meten). Of er moet worden geboord, om van alles vast te zetten. Tot grote hilariteit van mijn collega’s riep Christian een keer dwars door een telefoongesprek heen: “hier wordt gewerkt mama, daar niet!” terwijl hij de boor nog maar eens in de kast dreef. Het kan maar duidelijk zijn.

Ook oplettend is hij onderweg, want als het regent dan neem je een paraplu mee (paraplu), en als we door een tunnel rijden dan roepen we “oehavanlezel”. Een beetje een combinatie van oeha en wie is de burgemeester van wezel. Het duurde wel even voordat we die verbastering doorhadden. 

’s Avonds bij het slapen gaan tot slot zetten we de deur op een klein papiertje (op een kiertje), anders is het te donker in de kamer van de kleine prins.